Federacja Ruchów Nowoczesnej Szkoły

Międzynarodowa Federacja Ruchu Nowoczesnej Szkoły

 

Polskie Stowarzyszenie Animatorów Pedagogiki C. Freineta  należy do Międzynarodowej Federacji Ruchu Nowoczesnej Szkoły. Zakres obejmuje m.in.

• łączenie  stowarzyszeń i grup  z całego świata, które identyfikują się z ideami i zasadami,  zawartymi w Karcie Nowoczesnej Szkoły,
• rozwijanie i organizowanie kontaktów między poszczególnymi ruchami nowoczesnej szkoły, wymiany myśli i poglądów nauczycieli realizujących te same cele w różnych warunkach społecznych, kulturowych, politycznych i ekonomicznych,
• wydawanie materiałów pomocniczych dla nauczycieli oraz Biuletynów Informacyjnych i czasopism,
• organizowanie spotkań międzynarodowych RIDEF oraz  innych konferencji.

 

Nauczyciele z naszej szkoły uczestniczą w Międzynarodowych Kongresach podczas, których przedstawiają  swoje doświadczenia pedagogiczne, publikacje, poprowadzą zajęcia warsztatowe dla nauczycieli.  Ważnym elementem  aktywnego udziału jest również ukazanie dorobku Zespołu Szkolno – Przedszkolnego w Moszczance. 

w formie:

• Wystawy fotografii  „Moszczanka”. Prezentacja walorów przyrodniczo-kulturowych.
• Pokazu multimedialnego „Wędrówka wzdłuż Złotego Potoku”, opracowanego na podstawie zarejestrowanego wydarzenia plenerowego z udziałem uczniów ze szkoły.
• Projekcji filmu „Noc Sobótkowa w Górach Opawskich”- widowisko artystyczne.
• Prezentacji działań edukacyjnych podejmowanych w Publicznej Szkole w Moszczance inspirowanych pedagogika C. Freineta.

• Warsztatów dla uczestników spotkania, których celem jest przybliżenie walorów Opolszczyzny, rozbudzenie zachwytu i potrzeby odwiedzenia tych miejsc.

 

 

 

50 lat

Międzynarodowej Federacji Ruchów Nowoczesnej Szkoły

FIMEM – 1957 – 2007

Aktualność i uniwersalność pedagogiki C. Freineta

Zasady i techniki wypracowane w działalności pedagogicznej C. Freineta i jego zwolenników

inspirują i pobudzają nauczycieli do twórczych poszukiwań w rozwiązywaniu trudnych

problemów edukacyjnych w krajach niemal całego świata.

Pedagogika C. Freineta opiera się na uniwersalnych wartościach, takich, jak: praca, związek

ze środowiskiem [z naturą], bogactwo indywidualności we wspólnocie demokratycznej, gdzie

rozwija się współpraca, wzajemna pomoc, solidarność, sprawiedliwość, odpowiedzialność,

równość szans, aktywność w życiu grupy, respektowanie praw człowieka, organizacja życia

grupy na zasadach demokratycznych. Wartości te przetrwały wielkie wstrząsy i katastrofy

XX wieku, ale także wiek XXI, bogaty w niewyobrażalne osiągnięcia techniczne, nie jest

wolny od zagrożeń dla życia i wolności człowieka.

Freinet stawia dziecko w centrum procesu edukacyjnego kładąc akcent na potrzeby

rozwojowe dziecka, na uwzględnianie jego rytmu życia i pracy, na szerokie możliwości

wyrażania siebie w różnych formach twórczej aktywności.

Szkoła C. Freineta jest otwarta na zewnątrz, na piękno i bogactwo środowiska, które tworzy

warunki do doświadczeń poszukujących i aktywnego uczestnictwa wżyciu społeczności

lokalnej.

Freinet proponuje różne środki oraz techniki życia i pracy, które mogą być stosowane

i wzbogacane przez twórczych nauczycieli zarówno w szkołach dobrze wyposażonych jak

i w warunkach prymitywnych.

Nauczyciele freinetowcy wykorzystują z powodzeniem nowoczesne środki techniczne, które

traktują jako narzędzia ułatwiające i usprawniające działalność edukacyjną.

 

Pedagogika C. Freineta jest międzynarodowa.

Już na początku XX wieku Eliza i Celestyn Freinet poszukiwali sposobów nawiązania więzi

i współpracy między nauczycielami na poziomie międzynarodowym.

„Nie ma metody Freineta” – pisał Freinet – to znaczy ściśle określonych sposobów

postępowania w nauczaniu języka, matematyki, przyrody...”.Twórcy nowoczesnej szkoły

zaproponowali techniki mające fundamentalne znaczenie w spełnianiu potrzeb rozwojowych

dziecka w praktyce edukacyjnej, które znalazły teoretyczne uzasadnienie w pracach

naukowych Dewey`a, Piaget`a, Rogers`a.

Obecnie nauczyciele z różnych stron świata spotykają się z podobnymi problemami

edukacyjnymi, które mogą rozwiązywać spotykając się z nauczycielami różnych krajów

w międzynarodowym ruchu freinetowskim, wymieniając swoje doświadczenia i budując

międzynarodową solidarność.

 

Powstanie FIMEM [Międzynarodowej Federacji Ruchów Nowoczesnej Szkoły]

W 1957 r. w Nantes odbył się XIII Kongres ICEM [Instytut Spółdzielczy Nowoczesnej

Szkoły – organizacja francuskich nauczycieli freinetowców], w którym uczestniczyły również

delegacje ruchów freinetowskich: Holandii, Jugosławii, Meksyku, Senegalu, Szwajcarii

i Tunisu. Natomiast ruchy freinetowskie z Hiszpanii [Republikańskiej], Kamerunu,

Wietnamu, Maroka, San Marino, Włoch przysłały pozdrowienia.

W Kongresie uczestniczyli Eliza i Celestyn Freinet oraz delegat UNESCO, M. Legrand.

W swoim przemówieniu inauguracyjnym Freinet serdecznie powitał przedstawicieli

rozwijających się Ruchów Nowoczesnej Szkoły i wyraził żal, że delegacje Związku

Radzieckiego, Polski, Węgier i Niemiec Wschodnich nie mogą uczestniczyć, bo nie

otrzymały wiz.

Tak duża liczba krajów, gdzie pojawiło się zainteresowanie pedagogiką C. Freineta

spowodowała potrzebę powołania organizacji, umożliwiającej poznawanie się, wymianę

doświadczeń i poglądów na wspólne tematy oraz organizowanie wspólnej pracy.

Na Kongresie w Nantes przyjęto dwie ważne decyzje o:

• Utworzeniu Międzynarodowej Federacji Ruchów Nowoczesnej Szkoły o nazwie

FIMEM.

• Przyjęciu Karty Dziecka, która była pierwszą oficjalną akceptacją praw dziecka.

Przyjęto również, że FIMEM jest stowarzyszeniem ruchów narodowych i grup regionalnych

z całego świata. UNESCO uznało FIMEM za organizację pozarządową.

Warunkiem przynależności do FIMEM jest respektowanie Karty Nowoczesnej Szkoły

C. Freineta, Statutu FIMEM oraz opłacanie rocznej składki. Spełnianie tych warunków

uprawnia ruchy narodowe do zgłaszania swojego kandydata do CA [Komitet

Administracyjny] oraz delegatów na Walne Zebranie FIMEM [Assemblee Generale], które

odbywa się co dwa lata podczas RIDEF. Ruchy narodowe należące do FIMEM otrzymują

także Biuletyny Informacyjne [Info-CA] oraz pisma i inne materiały np. po RIDEF.

Polskie Stowarzyszenie Animatorów Pedagogiki C. Freineta nie korzystało dotychczas

z prawa zgłaszania kandydata do CA, gdyż wiąże się to z poważnym obciążeniem

finansowym np. opłacaniem kosztów podróży na zebrania CA. Natomiast naszym delegatem

na Walne Zebranie FIMEM był zwykle jeden z uczestników RIDEF.

 

Działalność FIMEM

Zakres działalności FIMEM określa art. 2. Statutu:

• Łączenie stowarzyszeń i grup z całego świata, które identyfikują się z ideami

i zasadami, zawartymi w Karcie Nowoczesnej Szkoły,

• Rozwijanie i organizowanie kontaktów między poszczególnymi ruchami nowoczesnej

szkoły, wymiany myśli i poglądów nauczycieli realizujących te same cele w różnych

warunkach społecznych, kulturowych, politycznych i ekonomicznych.

• Wydawanie materiałów pomocniczych dla nauczycieli oraz Biuletynów

Informacyjnych i czasopisma „ La Nouvelle Multilettre”.

• Organizowanie spotkań międzynarodowych [RIDEF] oraz konferencji na tematy ważne

i aktualne, a dotyczące wielu krajów np. „Przeciw przemocy”.

• Organizowanie stażów, odwiedzin w klasach freinetowskich, korespondencji między

nauczycielami i klasami.

 

Komisja „Solidarności” przy CA FIMEM

Komisja ta powstała w 1992 roku, kiedy pojawił się problem uczestnictwa nauczycieli

w różnych formach działalności FIMEM, a szczególnie w spotkaniach międzynarodowych,

stażach, konferencjach. Okazało się, ?e nie mogą w nich uczestniczyć nauczyciele o niskiej

kondycji finansowej. W budżecie FIMEM uwzględniono osobną pozycję: „Solidarność”,

z której korzystali przeważnie nauczyciele Afryki, Ameryki Południowej, Europy

Wschodniej. Zwykle pokrywano z tego funduszu część kosztów pobytu na RIDEF, stażach,

konferencjach.

Ponieważ udział w RIDEF czy innych spotkaniach międzynarodowych jest opłacany przez

zainteresowanych nauczycieli, w ramach solidarności wprowadzono zróżnicowanie stawek za

uczestnictwo w zależności od kategorii kraju, uwzględniającej jego poziom ekonomiczny.

W ramach programu „Solidarności” narodowe ruchy freinetowskie z Francji, Niemiec,

Szwajcarii, Włoch zapraszały na swój koszt nauczycieli z krajów mniej zamożnych na

organizowane staże i spotkania krajowe lub regionalne, a także opłacały niektórym

nauczycielom pobyt na RIDEF.

 

RIDEF - Międzynarodowe Spotkanie Nauczycieli Freinetowców

Pierwsze RIDEF odbyło się w 1968 r. i do 1979 organizowano je co roku. Były to

początkowo spotkania liczące około 100 uczestników, później liczba chętnych wzrastała.

Obecnie jest to spotkanie około 300 osobowe. Organizacja tak licznego spotkania wymaga

dużo wysiłku i kosztów, dlatego od 1980 roku RIDEF odbywa się co dwa lata.

RIDEF w latach 1980 – 2008:

Kolejny RIDEF Rok Miejsce Kraj

XIII 1980 Madryt Hiszpania

XIV 1982 Turyn Włochy

XV 1984 Leuven Belgia

XVI 1986 Velje Dania

XVII 1988 Florianopolis Brazylia

XVIII 1990 Pohja Finlandia

XIX 1992 Poitiers Francja

XX 1994 Hemavan Szwecja

XXI 1996 Kraków Polska

XXII 1998 Hanno Japonia

XXIII 2000 Wiedeń Austria

XXIV 2002 Warna Bułgaria

XXV 2004 Varenholz Niemcy

XXVI 2006 Sain - Louis Senegal

XXVII 2008 planowany Meksyk

Polscy nauczyciele, członkowie i sympatycy Stowarzyszenia, uczestniczyli w wielu

spotkaniach międzynarodowych: w Belgii, Finlandii, Francji, Szwecji, Japonii, Austrii,

Bułgarii, Niemczech [w sumie około 20 osób].

Polska, w historii FIMEM, była organizatorem dwóch spotkań: w 1976 r. w Płocku, w którym

wzięli udział nauczyciele z Francji, Polski, Węgier, Bułgarii, Algerii, Włoch, Anglii

i Hiszpanii, w sumie około 100 osób. Ponieważ wtedy Grupa Polskich Animatorów

Pedagogiki C. Freineta działała nieformalnie, organizację RIDEF Ministerstwo Edukacji

zleciło Instytutowi Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych w Rembertowie.

Ówczesne władze oświatowe wyraziły zgodę na organizację RIDEF w Polsce, ale nie były

zainteresowane szerszym uczestnictwem polskich nauczycieli. Ograniczono się do

pracowników IKNiBO, którzy zajmowali się sprawami organizacyjnymi oraz małej grupy

animatorów pedagogiki C.Freineta, odpowiedzialnych za poszczególne ateliers. Byli to:

H. Semenowicz, prof. A. Lewin, B. Kollek, Z. Napiórkowska, G. Ochnio, T. Śliwińska,

K. Wróbel.

W czasie trwania RIDEF w Płocku animatorzy polscy przeżywali dwa sukcesy: wydanie

wyboru prac C. Freineta „O szkołę ludową” w opracowaniu H. Semenowicz i prof. A. Lewina

oraz prezentację doświadczeń szkoły freinetowskiej pod kierownictwem p. Ewy Morus, w

Umiastowie, której dorobek bardzo wysoko oceniali wszyscy zwiedzający.

Drugi RIDEF odbył się w Krakowie w 1996 r. organizowany przez Polskie Stowarzyszenie

Animatorów Pedagogiki C. Freineta. Główny ciężar organizacyjny na miejscu spotkania

przyjęła Grupa Regionalna w Krakowie pod kierownictwem p. Grażyny Maszczyńskiej-Góry.

W tym RIDEF wzięło udział około 100 polskich nauczycieli, a w sumie Kraków gościł około

310 uczestników z 28 krajów świata.

Należy podkreślić, że pierwsze RIDEF w swoich programach zwracały szczególną uwagę na

poznanie kraju organizatora, tak było w przypadku spotkania w Płocku, gdzie ateliers

skupiały się na życiu mieszkańców, kulturze, systemie edukacji, funkcjonowaniu demokracji.

Natomiast spotkanie krakowskie miało już określony temat: Budowanie demokracji w szkole,

realizowany w poszczególnych ateliers.

Należy podkreślić duże zaangażowanie całego Zespołu Organizacyjnego RIDEF oraz Grup

Regionalnych, które przygotowały bogatą wystawę prac uczniów i nauczycieli stosujących w

swojej pracy pedagogikę C. Freineta.

FIMEM ma obecnie około 35 członków stowarzyszonych, którzy aktywnie uczestniczą

w proponowanych aktywnościach i regularnie opłacają składkę. Większość stanowią ruchy

krajów europejskich. Ostatnio większe zainteresowanie pedagogiką C. Freineta wykazują

nauczyciele Europy Wschodniej i Afryki, Azję reprezentuje tylko Japonia, a Amerykę

Kanada, Meksyk, Panama, Brazylia. Na Kubie, po rewolucji, pedagogika C. Freineta była

bardzo rozpowszechniona, ale szybko stała się niebezpieczna dla rządu F. Castro.

Tak duża liczba krajów należących do FIMEM, a rozrzuconych po całym świecie sprawia

duże trudności w komunikowaniu się, dlatego główny wysiłek CA FIMEM skupia się na

zorganizowaniu sprawnej komunikacji poprzez Internet. Pojawiają się często pomysły

usprawnienia organizacji działalności FIMEM, ale wiele z nich pozostaje w sferze

postulatów, gdyż realizację uniemożliwia brak środków finansowych.

Przewodniczącym FIMEM jest obecnie Michel Mulat z Francji.

 

 

                                                                                  Opracowała Zofia Napiórkowska

 

Adres:

Michel Mulat

President de la FIMEM

[Federation Internationale des Mouvements de l`Ecole Moderne – Freinet]

CVC Internationales

http://www.fimem-freinet.org