MUZYCZNA DROGA DO SZCZĘŚCIA
W tym roku szkolnym poszukujemy dróg prowadzących do szczęścia. Kolejny temat: ?BUDUJEMY CYWILIZACJĘ SZCZĘŚCIA - Szczęście wśród najbliższych? wytycza nam kierunek działań realizowanych podczas II modułu projektu TO POD.
Mamy wyjątkowe szczęście, gdyż w naszej szkole są dzieci, dla których muzyka jest bardzo ważna. Są też rodzice uczniów, którzy muzyczne pasje nadal rozwijają w swoich domach. Z resztą … nie tylko oni! Okazuje się bowiem, że wśród naszej społeczności są muzykujące rodziny, które zadeklarowały już swoją pomoc w budowaniu naszej Cywilizacji Szczęścia.
Tym razem dumny Romek z klasy pierwszej towarzyszy swojemu Tacie - Mateuszowi Zbaraszczukowi. Miał on także swoje „pięć minut sławy” podczas grania na bębnie. Wystukiwał ciekawe rytmy, do których dzielny Tata improwizował na gitarze elektrycznej przyjemne dla ucha melodie. A gdy dołączył do nich bębniarz z Jarnołtówka – Kuba Jakóbczak zaczęło się wielkie wydarzenie muzyczne, w którym od czasu do czasu pierwsze skrzypce oddawano pani od muzyki – Alicji Niedbalskiej.
Zaczarowany świat dźwięków …
Muzyczna droga do szczęścia posiada niezwykłą moc wyzwalania uśmiechu na twarzy zarówno dzieci, jak i dorosłych. Dlatego w bardzo krótkim czasie do naszego zespołu dołączyły dzieci z klas I – III. Grały, śpiewały, tańczyły. Widownia zorganizowała się sama. Wystarczyło, że zadzwonił dzwonek na przerwę, aby inni do nas dołączyli choćby na chwilę. Przyszła też pani Brygidka z sekretariatu, panie pracujące w kuchni oraz rodzice odbierający dzieci ze świetlicy. Nawet pan Tadziu zatrzymał się na sekundę. Wszyscy podziwiali zaangażowanie naszych milusińskich w to muzyczne przedsięwzięcie.
Dzieci chętnie gromadziły się przy koledze Romku i jego Tacie, aby z ich radości czerpać inspirację do własnych ekspresji twórczych. Miały do dyspozycji wszystkie instrumenty znajdujące się we fioletowej sali. Co chwilę prosiły o ich zmianę. Dlatego z rąk do rąk przechodziły marakasy, dzwonki chromatyczne, tamburyna, kastaniety, pałeczki, trójkąty. Największą jednak atrakcją były bębny przywiezione przez pana Kubę. Trzeba więc było utworzyć kolejki, aby każdy, choć kilka chwil mógł sobie na nich pograć.
Nawet mała Natalka dołączyła do nas. Chociaż dopiero w marcu skończy dwa latka dzielnie pokazywała starszym dzieciom jak poprawnie grać na grzechotce.
Na koniec spotkania głośno wybrzmiały zaczarowane dźwięki oznajmujące wszystkim, że budowa Cywilizacji Szczęścia została rozpoczęta pomyślnie.
Alicja Niedbalska
