Świętujemy… Ślubujemy…
„Oto nadeszła pora taka – by ucznia zrobić z przedszkolaka. Drodzy Państwo! Już za chwilę na tej Sali, zjawią się uczniowie mali. Znane są już te postacie, chyba wszystkich rozpoznacie”
Pasowanie na ucznia to niezwykła uroczystość szkolna. Zwłaszcza pierwszoklasiści oczekują na nią z niecierpliwością. W niektórych szkołach, przed powiększeniem grona „szkolnej rodziny” pierwszaki muszą przejść kilka poważnych prób.
Tak też miało miejsce w naszej szkole. Dla dzieci był to wielki dzień, pełen niesamowitych i wspaniałych wrażeń. Dzień, który zapadnie im głęboko w pamięci. A jak było?
Ruszając w drogę po przygodę, pod bacznym okiem przedstawicieli samorządu i publiczności uczniowie powtarzali:
„Idą pierwszaki – dawne maluchy
Jeden w drugiego to same zuchy
Z bijącym sercem stają tu wkoło
Jak im tu będzie? – Pewnie wesoło!”
Pokonując niepokój, tremę, spoglądając na swoich rodziców, z naturalną dziecięcością śpiewali o poznanych literkach i cyferkach, bawili się w parach, przechodzili bezpiecznie przez jezdnię, dali obraz swojej przynależności do ojczyzny, odgadywali zagadki. Musieli również popisać się sprawnością fizyczną. Przyjęli dobre rady koleżanki z czwartej klasy i zapewnienia o wsparciu, bo w naszej szkole nikt nigdy nie jest sam. Aby być dobrym, pilnym i mądrym uczniem wypili napój mądrości i odwagi przygotowany przez wychowawcę, obdarzając przy tym publiczność uśmiechem. (to wcale nie było łatwe !!!!!). Wszyscy dali dowód na to, że zasługują, by przyjąć ich do braci uczniowskiej. Tak też się stało.
Nastąpił uroczysty moment ślubowania na sztandar szkoły, po czym uczniowie dostąpili zaszczytu pasowania na ucznia wielkim ołówkiem przez p. dyrektor. Na pamiątkę tego wydarzenia złożyli odcisk palca na kartce do
„Księgi życia klasy” i otrzymali dyplom oraz upominek od wychowawcy.
Dzień ten był szczególnym wydarzeniem nie tylko dla dzieci, ale również dla ich rodziców.
Oni również złożyli przyrzeczenie powtarzając za p. dyrektor ujmujące w swej treści słowa:
„Mam dziecko w szkole i będę się starać.....
- zawsze mieć w pamięci, że moje dziecko jest unikalnym darem,
- słuchać uważnie o czym mówi,
- doceniać w dziecku to, co w nim najlepsze,
- przytulać je często,
- cieszyć się jego dzieciństwem, pamiętając, że szybko mijają lata.”
Cała uroczystość zakończyła się słodkim poczęstunkiem przygotowanym dla dzieci przez rodziców.
Jolanta Brudniak
ZAPRASZAMY DO FOTOGALERII:
http://szkolamoszczanka.pl/portal-menu-8-583.html
